Dr Krzysztof Kurowski, przewodniczący Polskiego Forum Osób z Niepełnosprawnościami, odebrał Nagrodę Rzecznika Praw Obywatelskich im. dra Macieja Lisa. Statuetkę wręczył zastępca RPO Valeri Vachev podczas gali, która odbyła się 16 listopada 2022 r. we Wrocławiu.
Tekst: Krzysztof Michałowski/BRPO, Tomasz Przybyszewski, zdjęcia: Grzegorz Krzyżewski/BRPO
Otwierając galę, zastępca RPO Valeri Vachev przekazał uczestnikom uroczystości oraz laureatowi pozdrowienia i gratulacje od rzecznika praw obywatelskich Marcina Wiącka. Podkreślił, że nagroda im. doktora Macieja Lisa jest nie tylko formą upamiętnienia jego życia i działalności, ale także elementem swoistego wsparcia Rzecznika dla wszystkich osób i organizacji, które w swojej działalności służą ochronie praw osób z niepełnosprawnościami.
– Jak co roku, ta uroczystość stała się szczególnym świętem dla biura Rzecznika i całej społeczności – świętem człowieczeństwa, wrażliwości, cnót najwyższych – dlatego, że mamy do czynienia z wyjątkowym patronem i laureatem. Nie tylko działalność i zaangażowanie dzisiejszego laureata jest dla mnie powodem szczególnego zaszczytu, ale także to, że pan doktor Kurowski przez wiele lat pracował w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich, które mogło korzystać z doświadczenia, wiedzy, zaangażowania i determinacji dzisiejszego laureata – powiedział zastępca RPO.
Valeri Vachev zakończył cytatem z jednego wywiadów, którego udzielił Maciej Lis, odpowiadając na pytanie, skąd bierze się jego motywacja do zaangażowania na rzecz praw osób z niepełnosprawnościami:
– To trochę tak, jakby ktoś zapytał, dlaczego ktoś oddycha – nie można w życiu mieć postawy pasywnego konsumenta.
Następnie głos zabrał gospodarz uroczystości, biskup senior diecezji wrocławskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP Ryszard Bogusz. Witając gości, nawiązał do swojej długoletniej współpracy z Maciejem Lisem i dziedzictwa jego pracy, które jest obecne w działalności społeczności luterańskiej na rzecz osób z niepełnosprawnościami.
– Chciałoby się powiedzieć: wszystkie nasze siły skupiamy na tym, do czego mnie zobowiązywał mój najlepszy współpracownik, Maciej Lis – powiedział.
„Jak wyjaśnić fenomen Krzysztofa Kurowskiego?” – laudacja na cześć Laureata
Laudację na cześć Laureata wygłosiła dr Monika Zima-Parjaszewska, prezeska Polskiego Stowarzyszenia na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną. Poniżej publikujemy jej wystąpienie w całości:
– To ogromny zaszczyt, by móc wygłosić laudację na rzecz dra Krzysztofa Kurowskiego. Jednocześnie im bliżej tego dnia i tego wydarzenia, odczuwałam coraz większy lęk i niepokój. Dlaczego? Jak wyjaśnić fenomen Krzysztofa Kurowskiego i jak przekonująco wyjaśnić, że nie ma w Polsce drugiego prawnika, który umie patrzeć na system wsparcia osób z niepełnosprawnościami w tak całościowy, w tak wszechstronny sposób, a jednocześnie widzieć w tym systemie osobę, każdego człowieka z jego potrzebami i jego prawami?
Znam Krzysztofa Kurowskiego od 2009 roku. Jest osobą o unikatowym doświadczeniu naukowym, osobistym i zawodowym, które w pełni uzasadnia przyznanie mu nagrody im dra Lisa za wiele działań na rzecz równego traktowania osób z niepełnosprawnościami.
W ostatnich latach z pewnością rozszerza się krąg tych ludzi, co bardzo cieszy, którzy podejmują w życiu tematykę niepełnosprawności, zmieniają rzeczywistość tych osób. Ale Krzysztof Kurowski jak nikt inny całym sobą, w każdej chwili i każdego dnia, wypełnia prawa człowieka treścią swego życia.
Jak on to robi?
Po pierwsze:
Jako absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego z tytułem doktora nauk prawnych, ma ogromną wiedzę prawniczą. Co bardzo ważne, on ją wykorzystuje na co dzień. Z niezwykłą pewnością, emanuje mocą i autorytetem, co my wszyscy słyszymy.
Krzysztof otrzymał tytuł doktora nauk prawnych w 2012 r. W swej rozprawie doktorskiej pt. „Wolności i prawa człowieka i obywatela z perspektywy osób niepełnosprawnych” jako pierwszy w Polsce poruszył tematykę praw mieszkańców domów pomocy społecznej. Jako pierwszy w Polsce sięgnął po perspektywę prawnoczłowieczą wobec tych osób, o których nikt inaczej nie mówił, jak tylko o przedmiocie opieki społecznej.
Wyniki jego badań zainspirowały bardzo wiele organizacji do zintensyfikowania działań na rzecz deinstytucjonalizacji. To wyniki jego pracy zostały zaprezentowane Komitetowi ds. Praw Osób z Niepełnosprawnościami w 2018 r. Do dzisiaj wyniki jego badań wykorzystywane są – nie tylko przeze mnie – podczas szkoleń i spotkań na temat prawa do niezależnego życia.
Krzysztof jest też wybitnym konstytucjonalistą. Jak mało kto, umie precyzyjnie osadzić poruszane podczas niekończących się dyskusji o niepełnosprawności tematy w ramy konstytucyjne – chociaż on, Krzysztof Kurowski, w żadnych ramach się nie mieści.
Jest autorem wielu artykułów naukowych, ekspertyz, opracowań i nie boi się w nich poruszać tematów, których inni się boją, które wciąż jeszcze są kontrowersyjne:
- „Jednoosobowy pokój z dostępem do toalety” – bardzo kontrowersyjny temat.
- „Orzecznictwo oparte na potrzebie” – bardzo kontrowersyjny temat.
- „Asysta prawna zamiast ubezwłasnowolnienia” – bardzo kontrowersyjny temat.
- „Asystencja osobista i inne usługi, a nie tylko świadczenia” – bardzo kontrowersyjny temat.
I on to robi. W tych obszarach dzisiejszy Laureat uczy nas nowego spojrzenia na osobę z niepełnosprawnością. Na pewno uczył też, o czym wspomniał Pan Rzecznik, bardzo wielu pracowników Biura RPO równości w praktyce. I wiem, mając też okazję współpracy z BRPO w tamtym okresie; wiem, że było to wyzwanie dla bardzo wielu pracowników i pracowniczek Biura RPO.
Po drugie:
Jako działacz organizacji pozarządowych, ekspert bardzo wielu podmiotów, autor wielu publikacji, analiz na ten temat wytycza kierunki dla innych i my podążamy za nim. On inspiruje do działań na rzecz lepszej jakości życia każdej osoby z niepełnosprawnością.
Zaczęło się w 2009 r. Jako prezes Stowarzyszenia Niepełnosprawnych Studentów i Absolwentów Uniwersytetu Łódzkiego mówił, że osoba z niepełnosprawnością musi walczyć o swoje „ja” – i Krzysztof walczy o swoje „ja”.
Jako działacz Stowarzyszenia Projektowo-Badawczego „Instytut Działań Społecznych” organizował obozy niezależnego życia. On pokazywał, jak na co dzień realizować ideę niezależnego życia wobec każdej osoby z niepełnosprawnością, nawet tej wymagającej bardzo intensywnego wsparcia. Łatwo mówić o niepełnosprawności i prawach człowieka, trudniej realizować to na co dzień. Krzysztof to robi.
Jako dobry duch Stowarzyszenia Kolomotywa – kolorował Łódź prawami człowieka. Nie wszystkim się to podobało, ale Krzysztof to robi, potrafi przyjechać do Łodzi na posiedzenie ważnej komisji, żeby zasygnalizować, żeby wytyczyć kierunek, żeby wrócić do dyskusji o prawach człowieka, a nie tylko o kolejnym domu pomocy społecznej.
Niespotykana wiedza Krzysztofa na temat sytuacji prawnej i społecznej osób z niepełnosprawnościami, a także wrażliwość społeczna i wysoki poziom etyczny wyróżniają Go na tle innych działaczy. To widać na przykład na posiedzeniach Krajowej Rady Konsultacyjnej i innych ciał. Rozmowa z Krzysztofem mobilizuje. To jest bardzo wymagająca rozmowa.
Krzysztof jest wizjonerem. Wizja nowych rozwiązań na rzecz osób z niepełnosprawnościami znalazła odzwierciedlenie w opracowaniu Nowego Systemu Wsparcia Osób z Niepełnosprawnościami „Za Niezależnym Życiem”. To właśnie w nim dr Kurowski budował, kreślił ten system i wiele elementów zostało włączonych do debaty na temat sytuacji osób z niepełnosprawnościami – i to jest jego zasługa. Jego ogromnie ciężka, determinująca praca.
Uczestniczył w pracach nad projektem ustawy o orzecznictwie, o nowym systemie orzekania, o wspieranym podejmowaniu decyzji, a teraz uczestniczy, prowadzi i kieruje pracami nad projektem ustawy o wyrównywaniu szans osób z niepełnosprawnościami.
Jak nikt obserwuje, co się dzieje. Jest bacznym i bardzo czujnym obserwatorem życia społecznego. Jest niesamowitym partnerem do pracy zespołowej. Jest człowiekiem o bezprecedensowym zaangażowaniu w działania, niezwykle odpowiedzialnym. Od lat heroicznie wręcz walczy o pełne i skuteczne wdrażanie Konwencji o prawach osób z niepełnosprawnościami.
Po trzecie:
Oprócz perspektywy naukowej i zawodowej Krzysztof łączy w swoim życiu też perspektywę swojej niepełnosprawności. I w tym miejscu chciałabym zatrzymać się na dłużej.
Ukrytą bronią każdego prawnika jest jego głos. Obserwując, co się dzieje, można panować nad tłumem, nad słuchaczami właśnie głosem. Głos ma moc. Głos jest bardzo ważny. Są ludzie, których głos będzie zawsze dla nas rozpoznawalny. Niejednokrotnie byłam uczestniczką sytuacji, w której ktoś Krzysztofa nie rozumiał. Sytuacji, w których jego trudności były dla innych ogromną przeszkodą, przeszkodą nie do pokonania. On przyjmował i przyjmuje tę sytuację z ogromną godnością. Często myślę, że traktuje to jako monitoring dostępności różnych rozwiązań, które ktoś proponuje dla osób z niepełnosprawnościami.
Tak, Krzysztof ma trudności w zakresie komunikacji. A jednocześnie nikt tak pięknie nie mówi o niepełnosprawności, jak On.
Krzysztof to miłośnik podróży, kocha góry. Uwielbia podróżować, jest ciągle w drodze i to ogromna przyjemność być z nim chociaż na chwilę w tej podróży. Świetnie tańczy. Fatalnie śpiewa, idzie mu z tym trochę gorzej.
Ale jest też niezwykle ciepłą osobą. „Jak mogę Ci pomóc?” – to pytanie, które tylko do mnie kierował kilkukrotnie w trudnych dla mnie sytuacjach. Jestem przekonana, że dla wielu osób też był wsparciem i pewnie mogli się Państwo też o tym przekonać, jak lojalną, jak odpowiedzialną i jak pewną osobą w życiu jest Krzysztof Kurowski.
A przede wszystkim jest niezwykle skromnym człowiekiem. Nie znam drugiej tak skromnej osoby. Nie znam też drugiej tak niedocenianej osoby, ze swoją wiedzą, ze swoim ogromnym potencjałem, ze swoją wizją świata i z tymi trudnościami, których doświadcza. Umie żyć i umie pokazywać to nowe miejsce osoby z niepełnosprawnością w sferze politycznej i publicznej. Jest bardzo aktywny.
Jego doświadczenia wzmacniają jego głos. Dla wielu niezrozumiały, przez wielu lekceważony. Ale to jest bardzo mądry głos, pełen szacunku dla drugiego człowieka.
Dziękuję Ci, Krzysiek, że od 2009 roku mogę być też blisko Ciebie i że też uczysz mnie tego, jak te prawa człowieka, w odniesieniu do osoby, która potrzebuje dużo wsparcia, realizować. Jesteś wyjątkowy!
„Nagroda niezwykła z wielu powodów” – wystąpienie Laureata
Głos zabrał wreszcie sam Laureat, dr Krzysztof Kurowski:
– Są w życiu takie szczególne dni i na pewno w moim życiu także ten dzień będzie szczególny z wielu powodów. Z wielu powodów ta nagroda jest dla mnie niezwykła. O paru z nich powiem, natomiast na początku chciałem podziękować. Mojej mamie, rodzinie, narzeczonej Asi, wszystkim, z którymi pracowałem w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich przez lata i wszystkim, z którymi pracuję w Polskim Forum Osób z Niepełnosprawnościami, Instytucie Niezależnego Życia i innych organizacjach pozarządowych, bo bez was by tego nie było. Bez waszego zrozumienia i bez waszego wsparcia, ale wielokrotnie też bez wspólnych burz mózgów.
Kiedy w 2012 r. obroniłem pracę doktorską i zastanawiałem się, co zrobić dalej, okazało się, że moim miejscem będzie Biuro Rzecznika Praw Obywatelskich. I było nim przez osiem lat. Przez osiem lat uczyłem się tam, jak o to wszystko, co miałem w głowie, skutecznie walczyć, jak o to wszystko zabiegać. I to jest pierwszy powód, dla którego ta nagroda jest dla mnie tak szczególna, bo jest ona związana z Biurem Rzecznika Praw Obywatelskich, a zawsze będzie ono głęboko w moim sercu, bo było to moje pierwsze miejsce zatrudnienia i była to instytucja, w której naprawdę wiele się nauczyłem.
Monika mówiła o moim głosie. Chciałbym w tym miejscu serdecznie podziękować osobom, z którymi współpracowałem w Biurze Rzecznika. Pani dyrektorce Annie Błaszczak-Banasiak, Magdalenie Kuruś, Mirosławowi Wróblewskiemu i wszystkim, z którymi współpracowałem w Zespole ds. Równego Traktowania i Zespole Prawa Konstytucyjnego, Międzynarodowego i Europejskiego – za to, że właśnie nie bali się mnie pytać, delegowali mnie na konferencje, mówiąc: „jedź, wystąp”. Wiedzieli, jakie to dla mnie ważne, wiedzieli, że chcę mówić mimo mojego głosu. Że chciałbym być zrozumiany. Wiedzieli, bo do mnie też dochodziły takie sygnały, że nie wszystkim się to podoba, że niektórzy mówią: „e tam, po co, niech kto inny przyjedzie”. Ale konsekwentnie, przez te osiem lat mojej pracy w RPO, miałem tę możliwość, byłem o to proszony i to jest ten moment, ta okazja, żeby bardzo serdecznie wszystkim za to podziękować. Ale nie tylko za to. Także za ogromne wsparcie.
To, co mówię, nie wszystkim wydaje się oczywiste, nie wszystkim wydaje się naturalne. Czasem wydaje się wręcz nielogiczne, przełamujące jakieś stereotypy, a może po prostu tylko marzycielskie… Bo co jest złego w opiece? To samo dobro, każdy z nas chciałby być zaopiekowany. A tu przychodzi Kurowski i mówi, że nie, że to jednak trzeba inaczej, że trzeba wspierać, że trzeba wymagać – i właściwie o co mu chodzi? Ma jakieś kompleksy czy co? Nie, a dzięki temu, że wielu z was mówi to samo, że wielu z was mnie w tym wspiera, jest to ogromną siłą do dalszego działania, do dalszej aktywności. Z wieloma z was przeszliśmy długą drogę przez te 10 lat rozmowy o wielu tematach. O asystencji prawnej, o mieszkalnictwie, o wspieranym podejmowaniu decyzji. Bardzo wam za to dziękuje. Za tę otwartość na nowe rozwiązania, na dyskusje. Bo bez tego nie pójdziemy dalej. A trzeba iść dalej, bo nadal jest bardzo dużo do zrobienia.
Kiedy tu dzisiaj jechałem, przypomniałem sobie, że dokładnie rok temu w tym miejscu Monika, odbierając nagrodę, mówiła o pani Marii. Rok temu, gdy jechaliśmy na galę wręczenia tej nagrody mieliśmy telefon, że pani Maria była zamknięta, decyzją opiekuna prawnego, w domu pomocy społecznej, bez jej zgody. Minął rok. Przez rok wydarzyło się tyle, że pani Maria jest w innym domu pomocy i my nawet nie wiemy jakim, bo opiekun prawny specjalnie ją przeniósł gdzie indziej, żeby już całkowicie straciła kontakt z osobami, które mogą ją wspierać w innej decyzji, innym życiu. Czyli mimo dobrych zmian, mimo że razem działamy, jednak są jednostkowe przypadki – i jest ich ogromnie dużo – gdy ponosimy klęski. Klęskę jako społeczeństwo i jako środowisko. Jaki z tego wniosek? Wniosek jest taki, że trzeba jeszcze mocniej, jeszcze bardziej się angażować i nie bać się tego. Nie bać się mówić o niezależnym życiu, o tych ideałach, o tym, co się dzieje.
Patrzę na Adama Zawisnego i przypominam sobie rok 2009, kiedy chodziliśmy po lasach pod Piotrkowem Trybunalskim podczas naszych obozów, o których mówiła Monika, i dyskutowaliśmy, że coś jest nie tak, że wszystko stoi na głowie i powinno być zupełnie inne. Zaczęliśmy myśleć, co możemy zrobić dalej. Minęło 13 lat. Dużo i mało. Dużo tych naszych marzeń, dużo tych naszych letnich, czasem późno nocnych spacerów. Dziś więcej wiem, ale to pokazuje mi, że warto. Po prostu warto. Nawet jak nie wszystko się udało, to udało się dużo, a to, co się nie udało, to mam wrażenie, że mam większą wiedzę i większe umiejętności, jak zrobić, żeby się udało.
I na końcu chcę jeszcze wrócić do patrona tej nagrody, doktora Macieja Lisa. Miałem okazję osobiście go spotkać, bo był taki okres, kiedy wspólnie pracowaliśmy w RPO. Miałem okazję potem bardzo aktywnie współpracować z jego następczynią, panią Katarzyną Sobańską-Laskowską i obserwować, jak biuro terenowe we Wrocławiu działa i jak bardzo rozumie ten nowy, konwencyjny model niepełnosprawności. I także z tego powodu ta nagroda jest dla mnie ogromnie ważna, także dlatego, że zawsze byłem pod dużym wrażeniem i działalności pana doktora, i całego biura terenowego we Wrocławiu. Bardzo Państwu dziękuję.
Wystąpienia gości
Składając gratulacje, Tomasz Przybysz-Przybyszewski z Polskiego Forum Osób z Niepełnosprawnościami, rozwijając nazwisko Laureata wskazał na wyznawane przez niego wartości oraz cechy jego charakteru:
- K – jak Konwencja, która jest dla Laureata absolutnym drogowskazem.
- U – jak upór, bo mimo wielu przeciwności podążą drogą Konwencji.
- R – jak ryzyko, bo trwanie na tej drodze wiąże się z wieloma ryzykami, także utraty części dawnych sojuszników i przyjaciół.
- O – jak odwaga, bo podążanie konwencyjną drogą wymaga ogromnej odwagi.
- W – jak wiedza, którą Laureat ma ogromną.
- S – jak samodzielność, godna najwyższego podziwu, jak i chęć tej samodzielności.
- K – jak kontakty, bo Laureat ma niebywałą sieć kontaktów, przyjaciół, zna w środowisku wszystkich.
- I – jak ideowość, bo nigdy nie zejdzie z drogi, jaką obrał.
Społeczny doradca Prezydenta Wrocławia, Michał Piechel, złożył gratulacje w imieniu prezydenta miasta Jacka Sutryka.
– Pan pokazuje, że można być człowiekiem bez barier i można walczyć o swoje prawa i o prawa innych, a szczególnie tych, którzy potrzebują wyjątkowych potrzeb – podkreślił i zaznaczył, że Wrocław jest dumny z jego dorobku.
Wiceprezes Stowarzyszenia Instytut Niezależnego Życia, Adam Zawisny, wspominał, że od 2007 r. spotykał się z Laureatem na obozach dla osób z niepełnosprawnościami.
– On od samego początku starał się być motorem zmian. I był nim – podkreślił.
Krzysztof Kurowski pytał wtedy na przykład, dlaczego osoba z niepełnosprawnością nie może być asystentem, dlaczego nie może być liderem.
– Udało się stworzyć razem z Krzysztofem zalążek czegoś, czego jeszcze wtedy nie rozumieliśmy, a co dziś nazywamy asystencją osobistą – by osoba z niepełnosprawnością mogła być podmiotem, a nie osobą, którą ktoś się opiekuje. To była ciekawa i ciężka droga, by wprowadzić takie myślenie. Ale Krzysztof nie wybierał miejsc, które są łatwe, nie zależało mu na pochwałach. Nie dość, że Krzysztof był w stanie włożyć kij w mrowisko, to jeszcze właściwy kij we właściwe mrowisko – dodał Adam Zawisny. – Jako lider zbierał wokół siebie wiele osób, szedł bez kompromisów. A jest jeszcze fajnym człowiekiem. Prawa człowieka wprowadza po prostu sobą. Krzysztof nie zwalnia, raczej przyspiesza.
Następnie gratulacje Laureatowi złożyła prezeska Stowarzyszenia Przyjaciół Integracji i Fundacji Integracja Ewa Pawłowska. Wyraziła wielki podziw dla Laureata.
– Za to, co robisz, za to, że idziesz do przodu bez względu na wszystko. Za to, że dzięki swojej postawie potrafisz zachęcić i zaprosić innych wrażliwych na niezależność do swojego zespołu i iść dalej – gratulowała i życzyła nieustającej siły i motywacji na dalszą drogę.
Sylwetka Laureata
Dr Krzysztof Kurowski jest przewodniczącym Polskiego Forum Osób z Niepełnosprawnościami. Jest prawnikiem, który za cel swojego życia postawił realizację wolności i praw człowieka wobec osób z niepełnosprawnościami, szczególnie w zakresie deinstytucjonalizacji.
Jako działacz organizacji pozarządowych, ekspert wielu podmiotów w zakresie sytuacji osób z niepełnosprawnościami, autor wielu publikacji i analiz na ten temat wytycza kierunki dla innych podążających za nim i inspiruje do działań na rzecz wysokiej jakości życia każdej osoby z niepełnosprawnością w społeczności lokalnej.
Doświadczane przez niego trudności dla wielu osób stanowiłyby barierę nie do pokonania. Dla dra Kurowskiego, przyjmującego z godnością tę sytuację, to sposób monitoringu dostępności rozwiązań dla osób z niepełnosprawnościami i szansa na upowszechnianie rozwiązań równościowych.
W swojej rozprawie doktorskiej z 2012 r. jako pierwszy w Polsce podjął temat wolności i praw człowieka mieszkańców domów pomocy społecznej. Wnioski z jego badań zainspirowały wiele organizacji do zintensyfikowania działań na rzecz deinstytucjonalizacji, w tym zostały zaprezentowane Komitetowi ONZ ds. Praw Osób z Niepełnosprawnościami.
Wizja nowych rozwiązań na rzecz osób z niepełnosprawnościami dra Kurowskiego znalazła odzwierciedlenie w opracowaniu Nowego Systemu Wsparcia Osób z Niepełnosprawnościami „Za Niezależnym Życiem”, którego był pomysłodawcą i kluczowym współautorem.
Dr Kurowski uczestniczył w pracach nad projektem ustawy o orzekaniu o niepełnosprawności, rozwiązaniami w zakresie wspieranego podejmowania decyzji, a obecnie uczestniczy w pracach nad projektem ustawy o wyrównywaniu szans osób z niepełnosprawnościami.
Był zatrudniony w Biurze RPO od 2012 do 2021 r. (2012-2014 – w Zespole Prawa Konstytucyjnego, Międzynarodowego i Europejskiego, a potem w Zespole ds. Równego Traktowania).
W ostatnim czasie dr Krzysztof Kurowski bardzo wspiera działania Polskiego Stowarzyszenia na rzecz Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną na rzecz zastąpienia ubezwłasnowolnienia systemem wspieranego podejmowania decyzji.
Nagroda RPO im. doktora Macieja Lisa
Nagroda RPO im. doktora Macieja Lisa została ustanowiona z inicjatywy Rzecznika Praw Obywatelskich dla upamiętnienia zmarłego w 2015 roku dra Macieja Lisa, pełnomocnika terenowego RPO we Wrocławiu, który aktywnie działał w stowarzyszeniach i organizacjach społecznych, powołanych z myślą o osobach z niepełnosprawnościami i ubogich.
Nagroda jest także elementem wsparcia i promocji osób oraz organizacji zaangażowanych w działania służące równemu traktowaniu osób z niepełnosprawnościami i poszanowaniu gwarantowanych im praw.
Wspierając aktywistów, Rzecznik pragnie wyrazić solidarność z całym środowiskiem osób z niepełnosprawnościami, a także włączyć się w walkę o należne im prawa. RPO, stojąc na straży wolności i praw wszystkich obywateli przypomina, że art. 69 Konstytucji RP wskazuje na określone obowiązki, leżące po stronie władz publicznych.
Kandydatów z całej Polski mogą zgłaszać organizacje społeczne i uczelnie wyższe.
Laureaci Nagrody RPO im. doktora Macieja Lisa
- 2015 – Sławomir Piechota
- 2016 – Lidia Lempart
- 2017 – Marek Wysocki
- 2018 – Piotr Pawłowski, Stowarzyszenie Przyjaciół Integracji i Fundacja Integracja
- 2019 – Adam Komar, Fundacja „Potrafię Pomóc”
- 2020 – Hanna Pasterny; nagroda specjalna dla Bartłomieja Skrzyńskiego
- 2021 – Monika Zima-Parjaszewska
- 2022 – Krzysztof Kurowski
Dziękujemy przedstawicielom Biura Rzecznika Praw Obywatelskich za możliwość publikacji obszernych fragmentów relacji oraz zdjęć z wydarzenia